วันพฤหัสบดีที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2553

คำสั้น ๆ หันมามองฉันบ้าง







คำว่า " ก็ "

เคย เอ๊ะ ! กับคำคำนี้บ้างไหมครับเด็ก ๆ

ถ้ายังไม่เคย เอ๊ะ ! ก็ลอง เอ๊ะ ! ดูบ้างนะครับ


๑. เครื่องหมายที่กำกับคำว่า "ก็" เรียกว่าเครื่องหมายอะไร

๒. ประสมด้วยสระอะไร

๓. เป็นสระเสียงสั้นหรือเสียงยาว

๔. เป็นการเขียนแบบลดรูป หรือเปลี่ยนรูป
๕. เสียงวรรณยุกต์คือเสียงใด

เอ๊ะ ! หรือยังครับ และหาย เอ๊ะ ! หรือยังครับ

ถ้ายังก็ต้องค้นคว้าหรือหาวิธีการอย่างไรก็ได้ ให้หาย เอ๊ะ !

แล้วครูจะมีคะแนนให้...สำหรับเด็กใฝ่รู้ใฝ่เรียน...

ด้วยรักและหวังดี...จาก...ครูเก๋า...






รับรางวัลชนะการประกวดเรียงความระดับประเทศ














การประกวดเรียงความตามนโยบายสถานศึกษา ๓ D




ชนะเลิศลำดับ ๓ ของประเทศ




วันพุธที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2553

ผลงานเรียงความชนะระดับประเทศ

รักผืนแผ่นไทยด้วยหัวใจสำนึกดี

น้ำใจ อภัย วินัย เสียสละ สามัคคี สำนึกดี กตัญญูกตเวที ประชาธิปไตยคือชื่อกลุ่มเมื่อครั้งที่ผมเรียนภาษาไทยกับคุณครูท่านหนึ่ง เมื่อคุณครูให้ฝึกกระบวนการทำงานกลุ่มผมก็ยังไม่รู้สึกอะไรเกี่ยวกับชื่อกลุ่มเหล่านี้ แต่เมื่อเวลาล่วงเลยผ่าน ผมมานั่งนึกย้อนกลับไป ทำให้ผมคิดอะไรได้ตั้ง

หลายอย่าง ผมนั่งนึกภาพบรรยากาศเก่า ๆ ที่คุณครูให้แต่งคำขวัญประจำกลุ่ม เพื่อสื่อให้รู้ว่าเราจะเป็นเด็กดีด้วยการปฏิบัติตนอย่างไรและกิจกรรมอื่น ๆ จวบจนวันนี้ผมได้รับทราบข่าวการประกวดเรียงความที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการส่งเสริมประชาธิปไตย Democracy คุณธรรมความเป็นไทย Decency ห่างไกลยาเสพติด Drug Free ซึ่งเป็นนโยบายสถานศึกษา ๓D ของท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ ผมจึงมีข้อมูลที่จะเขียนเรียงความซึ่งเกิดจากภาพความทรงจำ จากกิจกรรมในอดีตที่คุณครูให้ผมปฏิบัติเมื่อครั้งที่เรียนภาษาไทย
ประชาธิปไตยที่ผมได้สัมผัสและเห็นภาพชัดเจนที่สุด คือ การเลือกตั้งหัวหน้าห้องและ
รองหัวหน้าห้อง ด้วยวิธีการยกมือ ซึ่งต่างจากภาพที่ผมเคยเห็นจนชินตาแต่ไม่เคยได้สัมผัสด้วยตัวเอง
นั่นคือภาพการโฆษณาหาเสียงของการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในแต่ละคราว การเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนตำบล และสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบล การเลือกตั้งผู้ใหญ่บ้านในชุมชนและตำบลของผม และภาพที่หัวคะแนนนำเงินมาจ่ายให้ชาวบ้านเพื่อซื้อเสียง วิถีไทยวิถีพุทธอย่างญาติพี่น้องละแวกบ้านของผมคือเกรงกลัวต่อบาป เมื่อรับเงินหรือสิ่งของเขามาแล้วก็ต้องเลือกเขาแต่การเลือกตั้งหัวหน้าห้องของผมไม่มีการซื้อสิทธิ์ขายเสียงเป็นความบริสุทธิ์ของประชาธิปไตยอย่างแท้จริง ประชาธิปไตยที่ผมได้สัมผัสและมีส่วนร่วมอีกอย่างหนึ่ง คือ การเลือกตั้งประธานของโรงเรียน ผมได้เลือกคนที่ผมชื่นชมในความดีและความสามารถของเขา โดยที่เขาไม่ได้สนิทสนมกับผมเป็นการส่วนตัวไม่ได้ให้สิ่งของหรือเงินทองแก่ผม ถ้าประชาธิปไตยของผู้ใหญ่ทั้งหลาย เป็นอย่างประชาธิปไตยในโรงเรียนของผม ประเทศไทยคงก้าวไกลทัดเทียมนานาประเทศอย่างแน่นอน

ผมโชคดีที่ได้เรียนรู้ ได้รับการปลูกฝังประชาธิปไตยจากกิจกรรมต่าง ๆ ในห้องเรียน
และในโรงเรียนของผม ทุกครั้งที่มีเรื่องที่ทุกคนในห้องต้องปฏิบัติร่วมกัน คุณครูก็จะมีการให้พวกผมได้
แสดงความคิดเห็น เสนอทางเลือกหลาย ๆ อย่างแล้วยกมือลงมติทุกครั้งไป ถึงแม้บางครั้งมติที่ตกลงกันผมจะไม่เห็นด้วยแต่ผมก็ต้องปฏิบัติตาม เพราะนี่คือเสียงส่วนมากที่ผมต้องยอมรับ กิจกรรมต่าง ๆ
เหล่านี้ทำให้ผมเปิดใจให้กว้างยอมรับคนอื่นมากขึ้น แล้วประชาธิปไตยของผู้ใหญ่เป็นอย่างพวกผม
บ้างหรือไม่คือคำถามที่ผมอยากจะถาม

ประเทศไทยของเราโชคดีที่มีพระมหากษัตริย์ที่เปี่ยมไปด้วยคุณความดี พระผู้ทรงนำวิถีพอเพียง วิถีประชาธิปไตย พระผู้ทรงห่วงใยชาวไทยทั่วหล้า พระผู้ทรงเป็นศูนย์รวมใจไทยทั้งชาติ
พระบรมราโชวาท และพระราชดำรัสของพระองค์ทุกถ้อยคำ ถ้านำมาคิดพินิจไตร่ตรองแล้วนำไปเป็นครรลองในการดำเนินชีวิต ผมเชื่อแน่ว่าประเทศไทยจะไม่เกิดปัญหาอย่างที่เห็นที่เป็นเช่นทุกวันนี้
ผมอยากจะวิงวอนให้ผู้ใหญ่หันหน้าเข้าหากัน เชื่อฟังคำสอนพ่อหลวงของปวงไทย ดังคำกล่าวที่เราเคยได้ยิน “รักพ่อ ไม่ทะเลาะกัน”
พวกเรากลุ่มน้ำใจ ใฝ่ศึกษา ก้าวหน้าวิชาการ สืบสานวัฒนธรรม ประกอบแต่กรรมดี
พวกเรากลุ่มประชาธิปไตย รักผืนแผ่นดินไทย รวมใจเป็นหนึ่ง พึ่งพาเศรษฐกิจพอเพียง นี่คือคำขวัญ
ประจำกลุ่มที่ผมพอจะจำได้ เมื่อครั้งที่คุณครูฝึกกระบวนการกลุ่มให้แก่พวกผม และที่คุณครูย้ำกับพวกผมเป็นประจำคือ “ทำดีอย่าเดี๋ยว ความดีทำง่ายนิดเดียว” คุณครูฝึกให้ผมทำแต่สิ่งดี ๆ ไม่ให้มองข้าม
การทำความดีแม้จะเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ น้อย เช่น การวางรองเท้าหน้าห้องให้เป็นระเบียบ สำรวจและเก็บขยะในลิ้นชักและพื้นห้องเมื่อเข้ามาในห้องเรียน ไหว้อย่างอ่อนน้อมพร้อมกล่าวคำว่าทักทายและขอบคุณอย่างสุภาพเมื่อคุณครูเข้ามาสอนและเมื่อหมดคาบเรียน นี่เป็นตัวอย่างเพียงบางส่วนของการทำความดีง่าย ๆ ที่ผมได้รับการปลูกฝังจากคุณครู และคำขวัญที่ผมจำได้แม่นที่ติดอยู่ผนังห้องเรียน
คือ “ระเบียบวินัยดี ย่อมมีสุข” เพราะคุณครูบอกว่าพื้นฐานวิถีชีวิตของคนไทย เป็นผู้มีน้ำใจเอื้อเฟื้อ
ให้อภัย แต่ยังขาดวินัย ที่เห็นได้ชัดเจนและเห็นได้ทุกวัน คือ การฝ่าฝืนกฎจราจร ทำให้การจราจรติดขัดและเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย ก่อให้เกิดความเดือดร้อนต่าง ๆ ตามมา และการขาดวินัยในตนเอง
ที่ผมเห็นเป็นประจำ คือ หมวกนิรภัยหรือหมวกกันน็อกซึ่งเป็นสิ่งป้องกันอันตรายให้แก่ตนเองเมื่อเกิดอุบัติเหตุ คนไทยยังไม่สวม เรื่องง่ายๆ เพียงเท่านี้ก็สื่อให้เห็นว่าคนไทยยังขาดวินัยในตนเอง
ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี พ่อแม่คือพระอรหันต์ในบ้าน คืออีกหนึ่งข้อความที่ติดอยู่ผนังห้องเรียน เมื่อถึงวันแม่และวันพ่อของทุกปี บัตรอวยพร เรียงความ คือสิ่งที่
ผมได้ทำเป็นประจำ มอบบัตรอวยพรและอ่านเรียงความให้พ่อ แม่ฟัง เข้าไปกราบและกอดพ่อ แม่
คือภาพที่ยังอยู่ในความทรงจำของผมผู้เป็นลูก และผมก็เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ก็จะเป็นภาพแห่งความตื้นตัน
ใจของผู้เป็นพ่อ แม่เช่นกัน สำนึกดี กตัญญูกตเวที คุณความดีเหล่านี้เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับวิถีชีวิตของคนไทยและสังคมไทยของเรามาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน สมควรอย่างยิ่งที่ภาพแห่งความงดงามของคุณความดีเหล่านี้จะอยู่ในหัวใจของคนไทยตลอดไป
รับผิดชอบ สามพยางค์นี้ที่คุณครูย้ำและเข้มงวดเอาจริงเอาจังกับนักเรียนมาตลอด
ถ้าคนเรามีสำนึกรับผิดชอบ ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ คือสิ่งที่ผมได้รับการปลูกฝังจากคุณครู
คนเก่งเราชื่นชม คนดีเราเชิดชู อีกหนึ่งอย่างที่ผมจำจนขึ้นใจ เพราะคุณครูจะเชิดชูเด็กที่สำนึกดี
มีความรับผิดชอบ ส่วนคนเก่งก็ชื่นชม แต่ถ้าคนเก่งยังไม่เป็นคนดีจะไม่ได้รับการเชิดชู สังคมไทยของเราต้องการคนดีมีคุณธรรมในหัวใจ เหตุการณ์ความขัดแย้งที่บ้านเมืองเรากำลังประสบอยู่ในขณะนี้
ก็เพราะคนในบ้านเมืองเรายังขาดคุณธรรมนั่นเอง ถ้าคนส่วนมากของประเทศมีน้ำใจ รู้จักให้อภัย สร้างวินัยในตนเอง มีความเสียสละ รักและสามัคคีปรองดองเหมือนน้องพี่ สำนึกดีมีคุณธรรม
ประเทศไทยของเราก็คงสงบสุขร่มเย็นเหมือนเช่นที่ผ่านมา
ประพฤติดี มีระเบียบวินัย ฝึกนิสัยรักการอ่าน ร่วมต่อต้านยาเสพติด คือคำขวัญของห้องที่ผมจำได้ ยาเสพติดสำหรับผมอาจจะเป็นเรื่องที่ดูไกลตัว เพราะผมไม่เคยคิดจะเข้าใกล้แต่ด้วยความเป็น

วัยรุ่น ทำให้ผมได้รู้ได้เห็นจากเพื่อน เริ่มจากสิ่งเสพติดที่ซื้อหาได้ง่าย นั่นคือบุหรี่ งานวันคล้ายวันเกิดเพื่อนมีการสังสรรค์ด้วยสิ่งของมึนเมา เหล้า บุหรี่ การพนัน เพศสัมพันธ์ สิ่งเหล่านี้เป็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตวัยรุ่นที่ไม่สามารถบังคับตนเองหรือเอาชนะใจตนเองได้ ทำตามเพื่อน จนบางครั้งดูเหมือนจะกลายเป็นค่านิยมที่วัยรุ่นปัจจุบันเห็นเป็นเรื่องธรรมดา ซี่งเป็นสิ่งที่น่าตกใจและน่าเป็นห่วงอย่างมากในสังคมปัจจุบัน คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล คำกล่าวและสำนวนนี้น่าจะนำมาใช้ได้กับพฤติกรรมของวัยรุ่นในปัจจุบันได้เป็นอย่างดี ชีวิตของเรามีทางให้เลือกเดินหลายเส้นทาง ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกเส้นทางใด สำหรับตัวผมเองผมเลือกที่จะเดินในเส้นทางที่หลีกให้ไกลและไม่ข้องเกี่ยวกับยาเสพติด และผมจะพยายามเตือนสติเพื่อน ๆ ที่กำลังหลงอยู่กับการที่คิดว่าบุหรี่ เหล้า เป็นเรื่องธรรมดา ให้เขารู้สึกว่าจากที่คิดว่าธรรมดา อนาคตในภายหน้าจะกลายเป็นปัญหา นั่นคือการติดบุหรี่ ติดเหล้า และอาจจะถลำลึกมากไปกว่านั้นกับยาเสพติดชนิดอื่น เช่น กัญชา ยาบ้า เฮโรอีน และยาเสพติดอื่น ๆ ปัญหาและความเดือดร้อนทุกอย่างก็จะตามมาไม่มีผลดีต่อชีวิตของเราเลย
เริ่มจากสำรวจการกระทำของตัวเราเองและถามตัวเองว่า เราเป็นหนึ่งในหลายสิบล้านคนบนผืนแผ่นดินไทย ที่ปฏิบัติตามวิถีประชาธิปไตย ไม่ขายสิทธิ์ขายเสียง ไม่นอนหลับทับสิทธิ์ ยอมรับในเสียงข้างมาก ใจกว้างยอมรับผู้อื่นหรือไม่ เราเป็นผู้มีน้ำใจ รู้จักให้อภัย มีวินัยในตนเอง รู้จักเสียสละเพื่อส่วนรวม รักสมัครสมานสามัคคีด้วยสำนึกดีมีคุณธรรมหรือไม่ เราเข้าไปข้องเกี่ยวกับยาเสพติด รวมถึงอบายมุขต่าง ๆ หรือไม่ เมื่อสำรวจตนเองและไตร่ตรองดีแล้ว หันมายอมรับวิถีประชาธิปไตย ด้วยหัวใจเปี่ยมคุณธรรม น้อมนำเศรษฐกิจพอเพียง หลีกเลี่ยงยาเสพติดกันเถอะครับ

นายประกาศิต หล้าจันทรา
ม. ๖/๓
โรงเรียนภูเขียว
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชัยภูมิ เขต ๒
ครูผู้ฝึกสอน...นายสุขสันติ์ บัวสระ